Niektóre określenia używane do opisania różnych części stroika mogą być trochę mylące. Mam nadzieję, że schemat (nr 1) uczyni określenia użyte w tym cyklu wpisów jasnymi i zrozumiałymi.
Trzcina
Stroiki są wykonane z trzciny o nazwie Arundo donax, która jest obecnie hodowana w wielu częściach świata. Jakość trzciny używanej do produkcji stroików może się znacznie zmieniać z roku na rok, zależnie od praw podaży i popytu oraz tego, czy rejon hodowli trzciny nawiedziły jakieś kataklizmy. Zwykle trzcina jest ścinana po okresie od dwóch do trzech lat uprawiania, a następnie jest suszona przez kolejny okres do trzech lat. To prowadzi do pierwszego etapu w doborze stroików w handlu detalicznym.
Cięcie stroika (vamp) powinno mieć kolor kremowy lub biały, pozbawiony przebarwień (przykł. 2 a, b i 3 a), podczas gdy glazurka (zwana też blatem) w nieobciętej części powinna być złociście żółta i lśniąca. Glazurka zwykle posiada również pewne ciemniejsze plamy (przykł. 2 b, c, d). Jeśli na cięciu lub glazurce znajdują się jakieś zielone ślady, oznacza to że albo trzcina została ścięta zbyt wcześnie, albo nie została we właściwy sposób wysuszona – takich stroików należy unikać.
Niektóre stroiki posiadają również rdzawo brązowe zabarwienie na cięciu lub płaskim spodzie stroika, zwykle biegnące wraz z włóknami. Czasami to zabarwienie to tylko cienka bruzda, innym razem występuje na całej szerokości stroika (przykł. 3 b, c). Widywałem całe pudełka stroików dotkniętych tym problemem. To przebarwienie spowodowane jest resztkami soku roślinnego – należy unikać wszystkich stroików posiadających tego typu przebarwienia.
Plamy na glazurce są mniej ważne. Stroiki pozbawione plam lub takie posiadające brązowe lub szare miejsca nie są pewne (przykł. 2 c, d). Nie miałem do czynienia z żadnym artykułem wspominającym o tego typu plamach na glazurce, a ten pomysł bierze się z moich własnych doświadczeń z budowania stroików – zauważyłem, że regularnie miałem problemy z wykonywaniem dobrych stroików, gdy glazurka posiadała cętki.