Eugene Bozza cz 3

Choć Bozza pisał w wielu różnych gatunkach, takich jak kompozycje na instrumenty smyczkowe, dęte blaszane, perkusję, muzykę kameralną czy sakralną muzykę chóralną, wykazywał silne przywiązanie do pisania utworów na insrumenty dęte drewniane. Napisał na te instrumenty dwa kwintety, „Variations sur un Theme Libre” op. 42 z 1943 roku oraz „Scherzo” op. 48 z 1944 roku. W 1943 roku powstała klarnetowa „Pulcinella”. W 1949 roku powstało „Bucolique” na potrzeby egzaminu dyplomowego „Solo de Concours” w Paryskim Konserwatorium. W 1950 roku Bozza został dyrektorem Ecole Nationale de Music (Państwowa Szkoła Muzyczna) w Valenciennes, gdzie pracował aż do przejścia na emeryturę w 1975 roku. Pod jego kierownictwem, szkoła stała się jednym z wiodących konserwatoriów we Francji.

Większość swojej muzyki Bozza napisał w Valenciennes, aczkolwiek wiele z jego utworów nie doczekała się jeszcze publikacji. Skomponował również liczne utwory na klarnet z towarzyszeniem fortepianu. „Claribel” i „Concerto” z 1952 roku, „Idylle” z 1959, „Prelude et Divertissement” z 1960, „Caprice Improvisation”, 1963; „Epithalame”, 1971; oraz „Suite”, 1974.

Będąc już na emeryturze, Bozza wciąż komponował utwory na instrumenty dęte, w tym ostatni utwór na klarnet z fortepianem z 1977 – „Rhapsodie Nicoise”. W ciągu swojej znakomitej kariery kompozytorskiej Bozza otrzymał wiele prestiżowych nagród, w tym Legię Honorową. Zmarł po długiej chorobie 28 września 1991 roku, gdy Belgijskie Radio nadawało jego kwintet dęty „Scherzo”.

Bozza jest znany na całym świecie z uwagi na jego ogromną ilość utworów kameralnych na instrumenty dęte. W swojej monografii poświęconej Bozzy, Paul Griffiths stwierdza, że jego muzyka wykazuje „wysoki poziom charakterystycznych jakości połowy XX wieku we francuskiej muzyce kameralnej: płynność melodyjną, elegancję struktury oraz niezmienne czułe przekonanie co do możliwości instrumentów”.

Włoskie dziedzictwo Bozzy odzwierciedlone jest w jego stronie lirycznej, jak również częstym użyciu kadencji i recytatywów w utworach klarnetowych. Wykorzystanie melodii i harmonii wykazuje również wpływy impresjonizmu. Bozza wykorzystywał rozbudowane akordy tercjowe, paralelizm w interwałach doskonałych, a także akordy z dodanymi dźwiękami chromatycznymi. Wykorzystuje też skale całotonowe, tryby transponowane oraz skale pentatoniczne.

Copyright © 2024. Powered by WordPress & Romangie Theme.